Στον Μαρξ άρεσε να επαναλαμβάνει το ρητό : " Μία ξένη γλώσσα είναι ένα όπλο στην πάλη της ζωής"

H δυνατότητα της εκμάθησης μιας ή και δεύτερης ξένης γλώσσας από πολύ μικρή ηλικία χωρίς αυτό να εμποδίζει αλλά να βοηθάει τη γλωσσική και διανοητική ανάπτυξη ενός παιδιού, είναι ένα ζήτημα πάνω στο οποίο έχουν διεξαχθεί πλήθος ερευνών και μελετών, εδώ και δεκαετίες και στο οποίο έχουν καταλήξει αποφατικά (δηλ αποδείχτηκε ότι η εκμάθηση ξένων γλωσσών δεν εμποδίζει την ανάπτυξη του παιδιού), με αποτέλεσμα τα περισσότερα κράτη της δημοκρατικής Ευρώπης να έχουν εισάγει στην εκπαίδευση την εκμάθηση ξένων γλωσσών από πολύ μικρή ηλικία, δηλαδή από το νηπιαγωγείο.

Μόλις πρόσφατα προώθησε και το ελληνικό κράτος την εισαγωγή στο νηπιαγωγείο της εκμάθησης ξένης γλώσσας.
Κατά τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για την Εκπαίδευση τον περασμένο Μάη, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μ. Σκούφα δήλωσε: «Με κάνετε να πονηρεύομαι ότι ακριβώς και η εισαγωγή της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας στο Νηπιαγωγείο κάποιο άλλο ειδικό κρυμμένο συμφέρον εξυπηρετεί. Μήπως αποτελεί και αυτό επιταγή αμερικανικών σχολών, αμερικανικών πανεπιστημίων; Διότι στα σίγουρα παιδαγωγικούς σκοπούς δεν εξυπηρετεί, όπως έχουν πολλάκις τονίσει καθηγητές παιδαγωγικών σχολών στην Ελλάδα» (https://www.protothema.gr/politics/article/1015585/betu-skoufa-i-vouleutis-tou-suriza-pou-kiruxe-anendoto-sta-agglika/). Και συνέχισε «Αφήστε τα νήπια να χαρούν την ηλικία τους», ενώ προεκτείνοντας τη σκέψη της υπογράμμισε πως η κακή χρήση της ελληνικής από τους εφήβους, «μπορεί να συνδέεται με τη συχνή τριβή τους με την αγγλική γλώσσα». «Άρα, τι πρέπει να κάνουμε; Να διδάξουμε καλύτερα τα ελληνικά και στα σίγουρα να προσεγγίσουμε διαφορετικά τη νηπιακή ηλικία πάνω σε γερή επιστημονική, παιδαγωγική γνώση και όχι βιαστικά να φέρνουμε ρυθμίσεις»(στο ίδιο).
Φυσικά οι δηλώσεις αυτές ξεσήκωσαν τόσο πολλές και τόσο έντονες αντιδράσεις, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ο Τσίπρας αναγκάστηκε στη Βουλή να κάνει δηλώσεις στήριξης της βουλευτή του: «Μη διαστρεβλώνετε λοιπόν τις θέσεις μας. Δε διαφωνούμε με την εκμάθηση ξένων γλωσσών σε μικρές ηλικίες. Εντούτοις, σεβόμαστε την επιστημονική κοινότητα που έχει άλλη αντίληψη για το ρόλο των νηπιαγωγείων και τις ανάγκες που καλύπτουν στη μαθησιακή διαδικασία» τόνισε ο Τσίπρας και κατέληξε «η επιστημονική κοινότητα είναι αντίθετη με τη σχολειοποίηση της προσχολικής αγωγής, καθώς, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς, είναι άλλος ο ρόλος της γνωσιακής και κοινωνικής εκπαίδευσης των νηπιαγωγείων και των παιδικών σταθμών και άλλος του δημοτικού σχολείου» (στο ίδιο). Ο ίδιος, όπως πάντα Τσίπρας που μπορεί την ίδια στιγμή και χωρίς δισταγμούς να ισχυρίζεται ένα πράγμα και το ακριβώς αντίθετό του ! Εμείς δε διαφωνούμε με τις ξένες γλώσσες σε μικρή ηλικία … αλλά οι επιστήμονες που σεβόμαστε λένε το αντίθετο! Βέβαια δεν ανέφερε ούτε τους επιστήμονες που λένε το αντίθετο, ούτε και γιατί η θέση του κόμματός του είναι διαφορετική από αυτή των δήθεν επιστημόνων του.

Ας δούμε τώρα τι λένε οι νεότερες έρευνες για την εκμάθηση των ξέων γλωσσών από τις μικρές ηλικίες.

Σύμφωνα με τα πορίσματα έρευνας του Εργαστηρίου Γλωσσικής Εκμάθησης του τεράστιου διεθνούς κύρους Πανεπιστημίου Cornell της Νέας Υόρκης, «τα παιδιά τα οποία μαθαίνουν μία επιπλέον γλώσσα μπορούν να συγκεντρώνονται καλύτερα, σε σύγκριση με τα μονόγλωσσα παιδιά, ακόμη και όταν υπάρχουν αντιπερισπασμοί γύρω τους». Η διαπίστωση αυτή έχει μεγάλη σημασία αφού η δυνατότητα συγκέντρωσης «σχετίζεται άμεσα με τις επιλεκτικές και ενσυνείδητες γνωσιακές διαδικασίες που απαιτεί η μάθηση». Αυτό και άλλα στοιχεία της έρευνας οδηγούν τους επιστήμονες του Cornell να υποστηρίζουν πως «τα γνωσιακά πλεονεκτήματα που απορρέουν από την πρώιμη εκμάθηση και δεύτερης γλώσσας […] συνεισφέρουν στη μεταγενέστερη επιτυχία των νέων στο σχολικό και το ακαδημαϊκό περιβάλλον»( https://paspif.gr/?p=8019). Η σύγχρονη βιβλιογραφία Bondlin & Candelier 1998, Cameron 2001, 2003, Driscoll& Frost 1999, Nikolov& Curtain 2000, 2007, Pinter 2010, Rixon 2000, Sharpe 2001, διασταυρώνεται με αυτά τα συμπεράσματα υποστηρίζοντας πως τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν από την πρώιμη εκμάθηση δεύτερης γλώσσας είναι πολλά μεταξύ των οποίων:

Ευνοείται ιδιαίτερα η ανάπτυξη της ικανότητας κατανόησης και κυρίως παραγωγής προφορικού λόγου, επειδή τα παιδιά έχουν μια τάση να «παίζουν» με τη γλώσσα και τους ήχους της, η οποία τάση περιορίζεται με την πάροδο του χρόνου. Και αυτό επειδή καθώς αναπτύσσονται οι νοητικές διεργασίες και μεταβάλλεται ο ψυχοσυναισθηματικός κόσμος των παιδιών, οι μεγαλύτεροι μαθητές διστάζουν ή ντρέπονται να υιοθετήσουν χαρακτηριστικά στοιχεία του προφορικού λόγου μιας ξένης γλώσσας.
Σε μικρές ηλικίες τα παιδιά έχουν περισσότερα κίνητρα για μάθηση αφού τους είναι απολύτως φυσικό να ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό στις νέες εμπειρίες και σε τεχνικές επανάληψης, μίμησης, κλπ. που εξυπηρετούν την εκμάθηση. Οι δραστηριότητες που αξιοποιούν φανταστικές ιστορίες, παραμύθια, τραγούδια, παιχνίδια, κτλ. παροτρύνουν τα παιδιά να αντιληφθούν τη γλώσσα ως «όλον», ένα σύνολο από λέξεις και φράσεις που παράγουν νόημα, και διευκολύνουν την προσέγγιση διαθεματικών εννοιών τις οποίες αργότερα, στις μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού, τα παιδιά πρέπει να αναλύσουν και να επεξεργασθούν.
Καθώς το παιδί ανακαλύπτει έναν άλλον γλωσσικό κώδικα, πέραν της μητρικής του γλώσσας, αποκτά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αναπτύσσει θετική στάση απέναντι σε άλλες γλώσσες και πολιτισμούς.
Η εκμάθηση της άλλης γλώσσας βοηθά το παιδί να συνειδητοποιήσει πώς λειτουργεί η μητρική του γλώσσα επειδή μοιραία τη συγκρίνει με την ξένη.
Η μεταφορά στρατηγικών από τη μητρική στην ξένη γλώσσα ενισχύει τις νοητικές διεργασίες και προωθεί τη γλωσσική ανάπτυξη γενικότερα.
Η εκμάθηση μιας γλώσσας, πέραν της μητρικής, είναι πηγή πνευματικής απόλαυσης και συμβάλλει στην διεύρυνση του γνωστικού ορίζοντα του παιδιού.
Τα γλωσσομαθή άτομα αντιλαμβάνονται καλύτερα όχι μόνο τον ξένο αλλά και το δικό τους πολιτισμό, γιατί μπαίνουν σε διαδικασίες σύγκρισης και ανάλυσης των φαινομένων και των συμπεριφορών.

Οι πιο πάνω θέσεις αναφέρονται και σε μια μεγάλη μελέτη που έγινε με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Edelenbos, Johnstone & Kubanek 2006), η οποία περιλαμβάνει σημαντικές ερευνητικές εργασίες που καταδεικνύουν ότι εκμάθηση μιας δεύτερης ή τρίτης γλώσσας σε πολύ νεαρή ηλικία οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα.
Στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διαβάζουμε όχι για μια μόνο αλλά για δυο ξένες γλώσσες: «Περί τίνος πρόκειται; Η επαφή των παιδιών με τις ξένες γλώσσες ήδη από πολύ μικρή ηλικία ευνοεί τη γρήγορη εκμάθησή τους, την καλύτερη γνώση της μητρικής γλώσσας και τη βελτίωση των επιδόσεων σε άλλους τομείς. Για τους λόγους αυτούς, οι υπουργοί Παιδείας της ΕΕ προωθούν τη διδασκαλία τουλάχιστον δύο ξένων γλωσσών από πολύ μικρή ηλικία. Γιατί χρειάζεται; Πέρα από το γεγονός ότι θέτει τα θεμέλια για τη μελλοντική εκπαίδευση, η εκμάθηση ξένων γλωσσών από μικρή ηλικία μπορεί να επηρεάσει τη στάση των παιδιών απέναντι σε άλλες γλώσσες και πολιτισμούς. Αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος πίσω από τις διάφορες πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την προώθηση της εκμάθησης γλωσσών από μικρή ηλικία και της έρευνας στον τομέα αυτό … Η εκμάθηση ξένων γλωσσών από μικρή ηλικία συζητείται επίσης στο πλαίσιο της γενικότερης στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Προσχολική Εκπαίδευση και Φροντίδα» ( https://ec.europa.eu/education/policies/multilingualism/early-language-learning_el).
Και παρακάτω: «Τι κάνει η ΕΕ για την προώθηση της πολυγλωσσίας; Στα συμπεράσματα του Συμβουλίου για την πολυγλωσσία και την ανάπτυξη γλωσσικών δεξιοτήτων, τα κράτη μέλη δεσμεύτηκαν να ενισχύσουν τη συνεργασία στον τομέα της πολυγλωσσίας και να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας γλωσσών στα σχολεία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεργάζεται με τις εθνικές κυβερνήσεις για την επίτευξη ενός φιλόδοξου στόχου - όλοι οι πολίτες να μαθαίνουν τουλάχιστον δύο ξένες γλώσσες και να ξεκινούν την εκμάθηση ξένων γλωσσών από πολύ μικρή ηλικία. Το όραμα αυτό επιβεβαιώθηκε από τους αρχηγούς κρατών της ΕΕ στο πλαίσιο της πρότασης για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Χώρου Εκπαίδευσης. Η στήριξη του στόχου αυτού αντικατοπτρίστηκε περαιτέρω στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου 2017» (https://ec.europa.eu/education/policies/multilingualism/about-multilingualism-policy_el).
Στη βάση όλων των παραπάνω το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνέταξε την ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 22ας Μαΐου 2019 σχετικά με συστήματα προσχολικής εκπαίδευσης και φροντίδας υψηλής ποιότητας (2019/C 189/02) όπου μεταξύ άλλων (και σχετικά με τις ξένες γλώσσες) συνιστά: «δ) παροχή ευκαιριών για έκθεση σε γλωσσικά ερεθίσματα από μικρή ηλικία και εκμάθηση γλωσσών μέσω δραστηριοτήτων παιχνιδιού» (σελ. 6 της Σύστασης, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32019H0605(01)&from=EN).
Έτσι βλέπουμε ότι η δημοκρατική ευρωπαϊκή ενοποιητική απόπειρα σύμφωνη με τα πορίσματα της επιστήμης, προωθεί όχι μόνο την πολυγλωσσία αλλά και την εκμάθηση περισσότερων ξένων γλωσσών από την πολύ μικρή ηλικία και πράγματι τα περισσότερα κράτη της ΕΕ έχουν εισάγει στα νηπιαγωγεία την εκμάθηση των αγγλικών, της πιο διαδεδομένης από όλες τις γλώσσες του κόσμου σαν κοινής γλώσσας επικοινωνίας. Ακριβώς αντίθετα με τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι συμπλέουν, όπως σε όλα τα θεμελιώδη ζητήματα, που αφορούν την ανάπτυξη της επιστήμης, της επικοινωνίας και της σύγχρονης τεχνολογίας με τους ακροδεξιούς και πολύ φυσικά θέλουν μόνο ελληνικά στα νηπιαγωγεία και πάνω απ όλα δεν θέλουν τα αγγλικά του φιλελεύθερου καπιταλιστικού διαβόλου, τα οποία όμως είναι ακριβώς μια από τις σημαντικότερες προσφορές του τελευταίου στην παγκόσμια εργατική επανάσταση.
Εννοείται ότι στην πηγή αυτών των θέσεων του «ευρωπαίου» ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται το κέντρο του ψευτοαριστερού νεομεσαίωνα, το ψευτοΚΚΕ. Μιλώντας στο Θέμα 104,6, ο βουλευτής του ψευτοΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας δήλωσε ότι “η ένσταση με τα Αγγλικά με τα νηπιαγωγεία έχει να κάνει με την παιδαγωγική τους χρησιμότητα”, εστιάζοντας από την πλευρά του στον “αντιπαιδαγωγικό χαρακτήρα” της σχετικής διάταξης» (https://www.protothema.gr/politics/article/1015635/meta-ti-skoufa-kai-to-kke-kerkoporta-ta-agglofona-metaptuhiaka/).

Γιατί δεν θέλουν ειδικά τα Αγγλικά

Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ σαν δήθεν ευρωπαίος δεν θέλει να φαίνεται αγγλοφοβικός ενώ και το ψευτοΚΚΕ δεν θέλει λόγω της τακτικής συμμαχίας τους με τη ΝΔ να φαίνεται πολιτιστικά αντιδυτικό, γι αυτό και τα δυο κόμματα χρησιμοποιούν το γενικό επιχείρημα ότι είναι αρνητική παιδαγωγικά η δεύτερη ξένη γλώσσα και κρύβουν ότι δεν θέλουν τα αγγλικά από τον ιμπεριαλιστικό αντιδυτικισμό των ρωσοκινέζων αφεντικών τους. Όμως η Σκούφα του ΣΥΡΙΖΑ όπως και ο Γκιόκας έριξαν την πραγματική στρατηγική γραμμή. Η Σκουφά δεν είπε μόνο εκείνο που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου μας «η κακή χρήση της ελληνικής από τους εφήβους, μπορεί να συνδέεται με τη συχνή τριβή τους με την Αγγλική», αλλά πέταξε και το αποκαλυπτικό «Μήπως αποτελεί και αυτό επιταγή αμερικανικών σχολών, αμερικανικών πανεπιστημίων; Διότι στα σίγουρα παιδαγωγικού σκοπούς δεν εξυπηρετεί…». ενώ ο Γκιόκας απέδωσε τη “γλωσσική φτώχεια” στο ότι “Οι νέοι μαθαίνουν τόσες λέξεις, όσες για να είναι χειριστές διαδικτύου”.
Αυτά τα τσιράκια του σοσιαλιμπεριαλισμού κατηγορούν τα αγγλικά ότι ευθύνονται για τη γλωσσική αδυναμία της μεγάλης μάζας των αποφοίτων του σχολειών των τελευταίων 30 χρόνων ενώ είναι ακριβώς αυτά τα τσιράκια και οι μικροαστοί δήθεν ριζοσπάστες βαστάζοι τους των «Συσπειρώσεων» που κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν όλη την ελληνική εκπαίδευση ξεπλένοντας τις ελεγχόμενες από τα ίδια ηγεσίες των ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και των συλλόγων Νηπιαγωγών για την καταστροφική και παρασιτική τους οργανωμένη παρεμπόδιση κάθε ελέγχου των εκπαιδευτικών της κατώτερης και μέσης εκπαίδευσης από την κοινωνία με οποιαδήποτε μορφή: ή με τη μορφή των συλλόγων των γονιών, ή με τη μορφή των μαθητικών οργάνων, ή με τη γενική σε όλο τον πλανήτη μορφή των κρατικών αξιολογητών.
Για τους λόγους αυτούς οι ηγεσίες των συλλόγων των νηπιαγωγών υποστήριξαν τις παραπάνω θέσεις ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ, αντιδρώντας στην εισαγωγή των Αγγλικών. Αυτοί είναι οι περίφημοι παιδαγωγοί που αντέδρασαν στη διάταξη για τα αγγλικά και τους οποίους επικαλέστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στη συζήτηση στη Βουλή!

Ας δούμε πως τοποθετεί ο μαρξισμός το ζήτημα.

Γράφει ο Λένιν: «Ο αναπτυσσόμενος καπιταλισμός γνωρίζει δυό ιστορικές τάσεις στο εθνικό ζήτημα. Η πρώτη: ξύπνημα της εθνικής ζωής και των εθνικών κινημάτων, πάλη ενάντια σε κάθε εθνικό ζυγό, δημιουργία εθνικών κρατών. Η δεύτερη: ανάπτυξη και επιταχυνόμενη σύσφιξη των κάθε λογής σχέσεων ανάμεσα στα έθνη, σπάσιμο των εθνικών φραγμών, δημιουργία της διεθνούς ενότητας του κεφαλαίου, της οικονομικής ζωής γενικά, της πολιτικής, της επιστήμης κτλ. Και οι δύο τάσεις αποτελούν παγκόσμιο νόμο του καπιταλισμού. Η πρώτη επικρατεί στην αρχή της ανάπτυξής του, η δεύτερη χαρακτηρίζει τον ώριμο καπιταλισμό, που πάει να μετατραπεί σε σοσιαλιστική κοινωνία. Το πρόγραμμα των μαρξιστών στο εθνικό ζήτημα παίρνει υπόψη και τις δύο αυτές τάσεις, υπερασπίζοντας, πρώτο, την ισοτιμία των εθνών και των γλωσσών, το απαράδεκτο οποιωνδήποτε προνομίων στον τομέα αυτό (καθώς και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών, που θα εξετάσουμε παρακάτω) και, δεύτερο, την αρχή του διεθνισμού και της ανειρήνευτης πάλης ενάντια στην μόλυνση του προλεταριάτου με τον αστικό εθνικισμό, ακόμη και τον πιο ραφιναρισμένο»(Κριτικά Σημειώματα για το Εθνικό Ζήτημα).
Οι ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ σαν ηγεσίες δεν είναι βέβαια «ραφιναρισμένοι αστοί εθνικιστές» δεν είναι καν εθνικιστές, αλλά στην κομματική τους βάση υπάρχουν μπόλικοι εθνικιστές σε μια τόσο μικροαστική χώρα και με μια τόσο εκτεταμένη και τόσο παρασιτική κρατική υπαλληλία για να τους ακολουθήσουν.
Είναι αυτό το σπάσιμο των συνόρων και η πλατιά επικοινωνία των ανθρώπων με την ανάπτυξη του καπιταλισμού και του ανώτερου σταδίου του, του ιμπεριαλισμού που επιτάχυνε την επικοινωνία των ανθρώπων και τελικά γέννησε την ανάγκη για μια παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας. Κυρίως ο γαλλικός ιμπεριαλισμός και σε ένα βαθμό ο γερμανικός προσπάθησαν να κάνουν τις δύο αυτές εθνικές γλώσσες κυρίαρχες στην παγκόσμια επικοινωνία, όπως το επεχείρησαν και οι εσπεραντιστές με μια εντελώς τεχνητή γλώσσα. Αλλά για τέτοια ζητήματα αποφασίζει η οικονομική ζωή και σε τελική ανάλυση η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και της τεχνολογίας και σε αυτό το επίπεδο στην πρώτη γραμμή της οικονομικής, διπλωματικής και επιστημονικής ζωής βρέθηκαν δύο ιμπεριαλισμοί με την ίδια γλώσσα αρχικά ο αγγλικός και μετά ο αμερικάνικος καπιταλισμός. Ετσι καθιερώθηκε η αγγλική γλώσσα σαν η πρώτη παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας της ιμπεριαλιστικής εποχής, όπως στις παλιότερες εποχές σαν εθνικές γλώσσες επεκράτησαν σε κάθε χώρα εκείνες που μιλιόντουσταν στις οικονομικά, οπότε και εμπορικά, παραγωγικά και πολιτιστικά πιο ανεπτυγμένες περιοχές ενός διασπασμένου φεουδαρχικού κράτους, όπως γαλλική εθνική γλώσσα έγινε τελικά η γλώσσα του Παρισιού, ιταλική η γλώσσα της Φλωρεντίας, που αρχικά είχαν το στάτους της δεύτερης εμπορικής γλώσσας σε κάθε περιοχή, το λεγόμενο της Lingua Franca κλπ. Ετσι επεκράτησε σήμερα η αγγλική γλώσσα για το παγκόσμιο εμπόριο, για τις επιστημονικές και γενικά για τις κάθε είδους συναλλαγές και επιστημονικές και κάθε είδους πολιτιστικές επαφές. Όπως γράφει ο Στάλιν: «Σε διάκριση απ’ το εποικοδόμημα, που δε συνδέεται με την παραγωγή άμεσα, αλλά μέσω της οικονομίας, η γλώσσα συνδέεται άμεσα με την παραγωγική δράση του ανθρώπου καθώς και με κάθε άλλη δράση, σε όλες ανεξαίρετα τις σφαίρες της δουλειάς του» (Σχετικά με το μαρξισμό στη γλωσσολογία).
Οι αγοραίοι μαρξιστές, ειδικά οι σοσιαλφασίστες που εκμεταλλεύονται το αυθόρμητο παπαδίστικο πνεύμα του μικροαστού ηθικολόγου δεν μπορούν να δεχτούν ότι κάτι που είναι εκμεταλλευτικό και βίαιο όπως ο καπιταλισμός και μάλιστα το πιο ανεπτυγμένο και γι αυτό το πιο προοδευτικό του στάδιο που είναι ο ιμπεριαλισμός μπορεί να κουβαλάει μέσα του και τη μεγαλύτερη παραγωγική πρόοδο και έτσι να σπρώχνει την ανθρωπότητα στην επανάσταση ενάντια του. Η μεγάλη παραγωγική επανάσταση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, της ρομποτικής και του διαδικτύου που γεννήθηκε μέσα στο κέλυφος κυρίως του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, όπως προηγούμενα η επανάσταση της ατμομηχανής και του ηλεκτρισμού γεννήθηκε μέσα στο κέλυφος κυρίως του αγγλικού καπιταλισμού, δεν μπορεί παρά να φέρει μια δεύτερη σειρά προλεταριακών επαναστάσεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό επειδή κάνει πια εντελώς ανυπόφορη, εντελώς παράλογη τη μοίρα των προλετάριων να παράγουν τόσο πολύ πλούτο μέσα σε τόσο λίγο χρόνο και να είναι υποχρεωμένοι από το κεφάλαιο να ξεθεώνονται για να τον παράγουν και ταυτόχρονα να μην μπορούν να τον καταναλώσουν για να ικανοποιήσουν στοιχειωδώς τις ανάγκες τους. Μέσα λοιπόν στα υπέροχα πράγματα που έφερε αυτή η νέα παραγωγική επανάσταση είναι και μια κοινή γλώσσα για να συνεννοούνται μεταξύ τους οι λαοί όλου του κόσμου και βέβαια οι επαναστάτες ώστε να ανατρέψουν τον ιμπεριαλισμό και το σοσιαλιμπεριαλισμό και να κάνουν αυτόν τον κόσμο τόσο υπέροχα ανθρώπινο στις παραγωγικές του σχέσεις και στις σχέσεις γενικά της κοινωνικής του ζωής όσο είναι οι παραγωγικές του δυνάμεις.
Τελειώνοντας να αναφέρουμε ένα ακόμη απόσπασμα από το ίδιο έργο του Λένιν: «Μένει λοιπόν κάτι το πραγματικό στην έννοια του αφομοιωτισμού , αν από αυτήν αφαιρέσουμε κάθε βία και κάθε ανισοτιμία; Ασφαλώς και μένει. Μένει η παγκόσμια-ιστορική τάση του καπιταλισμού να σπάζει τους εθνικούς φραγμούς, να σβήνει τις εθνικές διαφορές, να αφομοιώνει τα έθνη, τάση που από δεκαετία σε δεκαετία εκδηλώνεται όλο και με μεγαλύτερη δύναμη και αποτελεί έναν από τους ισχυρότερους κινητήρες που μετατρέπουν τον καπιταλισμό σε σοσιαλισμό».
Αυτόν τον κινητήρα θέλουν να σπάσουν οι ψευτοαριστεροί των ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ για λογαριασμό των αφεντικών τους των Ρώσων ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους κινέζων ομοίων τους. Σαν πράκτορες του ιμπεριαλισμού που είναι δεν ενδιαφέρονται και δεν θέλουν καθόλου την κατάργηση του δυτικού ιμπεριαλισμού σαν ιμπεριαλισμού, θέλουν απλά την αφομοίωση τους στους ακόμα πιο βάρβαρους ανατολικούς κρατικοφασιστικού χιτλερικού τύπου ιμπεριαλισμούς. Αυτοί δηλαδή θέλουν το αντίθετο από αυτό που θέλουμε εμείς. Εμείς θέλουμε να καταργήσουμε και το δυτικό και τον ανατολικό ιμπεριαλισμό αντικαθιστώντας τους από την επαναστατική εξουσία των προλετάριων και τελικά τον κομμουνισμό. Και επειδή δεν νικάει κανείς τον ιμπεριαλισμό μονοκοπανιά η ιστορική εμπειρία, η λογική και η συνείδηση των μαζών μας υποχρεώνουν να ξεκινήσουμε από τον πιο βάρβαρο, το νεοχιτλερικό ιμπεριαλισμό για να κερδίσουμε τις μάζες στην επαναστατική ανατροπή. Αυτή η δουλειά θα έχει τη βάση της στις ξεχωριστές χώρες αλλά δεν μπορεί να γίνει χωρίς παγκόσμια συνεννόηση και στενή συνεργασία των επαναστατών από όλες τις χώρες και κατανόηση του σύγχρονου κόσμου και διαδικτυακή επικοινωνία σε όλο της το διεθνές εύρος. Γι αυτό οι νεοχιτλερικοί θέλουν να τεμαχίσουν το διεθνές διαδίκτυο και να απομονώσουν από αυτό τους λαούς τους.
Αυτός είναι ο πιο σπουδαίος λόγος για τον οποίο τα παιδιά των προλετάριων πρέπει να μαθαίνουν ξένες γλώσσες Γιατί των αστών έτσι κι αλλιώς μαθαίνουν) και πρώτα από όλα τα Αγγλικά από το κρατικό Νηπιαγωγείο, κόντρα στους ψευτοαριστερούς μεσαιωνιστές της φαιο-κόκκινης διεθνούς της αντεπανάστασης